Książka ma charakter interdyscyplinarny i przedstawia spór „wokół piękna” w sztuce ubiegłego wieku. Jest syntezą różnorodnych zjawisk artystycznych i postaw estetycznych kompozytorów, syntezą uwzględniającą kontekst ideowy i społeczny tworzonej w XX wieku muzyki. Zaproponowana konstrukcja historiograficzna opiera się na założeniu, że ową różnorodność zjawisk artystycznych i postaw estetycznych można interpretować w relacji do idei piękna, w XX wieku „skazanej na wygnanie” i zdominowanej przez rozmaite ideologie. Za początek owej historycznej konstrukcji autorka przyjmuje narastający u schyłku XIX wieku kult Wagnera i (...) szeroką akceptację jego wizji sztuki. Przedstawia m.in. spory na temat modelu kultury muzycznej w latach międzywojennych, inspirowane przez koncepcję muzyki narodowej, współczesnej i postępowej. Uwzględnia także zagadnienia związane z życiem muzycznym naznaczonym w okresie powojennym cieniem „żelaznej kurtyny”, dzielącym świat sztuki na „zniewolony” oraz „wyzwolony”. (shrink)

In lieu of an abstract, here is a brief excerpt of the content:184 BOOK REVIEWS knower, one may avoid undercutting the position that the cognitive powers are passive, without failing to do justice to the fact that aware· ness and discrimination are activities of the knower {pp. 71-72; 148· 49, n. 6). Second, Kai holds that the individual human being cannot really he said to have intuitive mind in himself: "Man has mind; hut only to a certain degree and without (...) mind losing its independence from the human whole.... the divine mind is present in man without los· ing its character of divine mind " (p. 75). If only God has intuitive mind {pp. 155, n. 32; 156-57, n. 13), how can the individual human being really know, even in the sense of having discursive thought? Since knowledge depends on first principles, what does not possess the intuitive mind which knows the first principles would, it seems, not properly have knowledge. The only hope for a definitive interpretation of the disconcertingly brief De Anima, 3. 5, lies in the possibility that one can establish a definite connection between this chapter and other elements in the Aris· totelian corpus, a connection that would elucidate the otherwise in· scrutable teaching on active mind. It is the great merit of Kai to have made an excellent case for a connection between De Anima, 3. 5, and two other elements in the Aristotelian corpus: nous as it functions in the logic and epistemology, and the unmoved mover of Metaphysics, Lambda. Exploring this connection in a penetrating and thorough analysis of a great body of Aristotelian and secondary te~ts, Kai has not merely taken a position on a more than two-thousand-year-old con· troversy, hut also has decisively advanced our understanding of active mind. St. John's University Jamaica, New York JAMES T. H. MARTIN Anselm Studies: An Occasional Journal. Vol. 2. Edited by JosEPH ScHNAUBELT, OSA, et al., White Plains, New York: Kraus Inter· national Publications, 1988. Pp. 634. $55.00. This volume contains the proceedings of the Fifth International Saint Anselm Conference (Villanova University, September 16-21, 1985). Held in conjunction with the Tenth International Patristic, Medieval, and Renaissance Conference, the meeting occasioned papers concen· trating on areas of "influence and juncture" in the life and thought of St. Anselm and St. Augustine. Given the dependence of much of Anselm's work on the thought of St. Augustine, the Conference took as its particular objective the understanding of the relationship between BOOK REVIEWS 185 faith and reason. While the focus of the papers in this volume includes both saints, the principal emphasis falls on Anselm as inheritor and interpretor of the methods and ideas of his intellectual ancestor. A brief introduction provides cameo presentations of Anselm's character as abbot, monk, and archbishop, together with a conspectus on Anselm's position vis-a-vis the canonical and ecclesiological issues of his day. The papers are then divided into five chapters: "Anselm's Monasticism." "The Proslogion Argument," "Truth: Anselm and Augustine," "Theological Method," and "The Anselmian Worldview." While the papers are of use to scholarly readers desiring detailed treatment of central issues in Anselm's logic and epistemology, the un· doubted strength of the collection lies in its well-calculated effort to integrate an understanding of Anselm's intellectual and spiritual out· look with the theological, spiritual, and literacy currents of his time. Especially for the historian of intellect and society, the essays in this volume provide analysis that advances our understanding of the cultural context of the 11th and 12th centuries. The contribution to our understanding of Anselm's culture is par· ticularly clear in the first and fourth divisions of the volume, the sec· tions dealing with monasticism and Anselm's worldview. In the former division, Glenn Olsen's assessment of " Anselm and Homosexuality" neatly evaluates the evidence for Anselm's sexual orientation made controversial by John Boswell's Christianity, Social Tolerance, and Homosexuality. In fact, the present article, together with its notes, provides a useful summary of the critical literature which has grown up of late around the Boswellian thesis as well as the study of literary expressions of affection in the 11th and 12th centuries. Olsen grasps the... (shrink)

Referat wskazuje na trudną do ukazania w pełni relację między wykonawcą muzyki wokalnej a jego ciałem. Autorka sugeruje, że różnice w traktowaniu (nazywaniu, określaniu i ukazywaniu) roli ciała w tej relacji wynikają z kulturowych nawyków. Z łatwości bądź trudności w odwoływaniu się do ciała jako ważnego elementu ekspresji, produkcji i ugruntowania twórczości artystycznej w tym twórczości muzycznej. Odwołując się do trzech tradycji wokalnych, do wokalizy, improwizacji i zabawy muzycznej, w których ciało traktowane było zawsze jako element tworzenia muzyki, (...) czy to poprzez instrumentalne potraktowanie ciała (np. jako elementu rezonującego) czy poprzez oparcie się na cielesnym ugruntowaniu dźwięku w postawie, w wykorzystaniu rąk i tradycyjnych rezonatorów piersiowego i głowowego w tradycji śpiewu operowego, autorka porównuje różny sposób odkrywania i zakrywania roli i znaczenia ciała. Analiza przykładów pochodzących z różnych tradycji i stylów muzycznych wskazuje na niezwykle silne cielesne osadzenie śpiewu. Różnica polega tutaj na uwidocznieniu tego osadzenia. Zależności pomiędzy wykonywaniem muzyki wokalnej a przygotowaniem i odpowiednim wykorzystaniem ciała są bardziej widoczne np. w tradycji afrykańskiej czy kanadyjskich Inuit, a zdecydowanie zakrywane (tj. np. czynione sprawą „techniki” i przygotowania wykonawcy) w europejskiej tradycji artystycznej śpiewu operowego. (shrink)

Przedmowa Problematyka związana z zależnościami przyczynowymi, ich modelowaniem i odkrywa¬niem, po długiej nieobecności w filozofii i metodologii nauk, budzi współcześnie duże zainteresowanie. Wiąże się to przede wszystkim z dynamicznym rozwojem, zwłaszcza od lat 1990., technik obli¬czeniowych. Wypracowane w tym czasie sieci bayesowskie uznaje się za matematyczny język przyczynowości. Pozwalają one na daleko idącą auto¬matyzację wnioskowań, co jest także zachętą do podjęcia prób algorytmiza¬cji odkrywania przyczyn. Na potrzeby badań naukowych, które pozwalają na przeprowadzenie eksperymentu z randomizacją, standardowe metody ustalania zależności przyczynowych (...) opracowano na początku XX wieku. Zupełnie inaczej sprawa przedstawia się w przypadku badań nieeksperymentalnych, gdzie podobne rozwiązania pozostają kwestią przyszłości. Zadaniem tej książki jest podanie warunków, które powinny być spełnione przez te rozwiązania, oraz sformułowanie proceduralnego kryterium zależności przy¬czynowych jako szczegółowej realizacji tych warunków. Pociąga ono waż¬kie konsekwencje dla filozofii i metodologii nauk, które ujawnia – podany w Części II – zarys me-todolo¬gii proceduralnej. W literaturze przedmiotu brakuje w miarę wszechstronnego i systema¬tycznego omówie¬nia najnowszych filozoficznych i metodologicznych dys¬kusji na temat przy¬czynowości, co niech będzie wytłumaczeniem, dlaczego w niektórych punktach obecnej książki szczegółowo referuję trudno dos¬tępne teksty źró¬dłowe. Przymiotnik „proceduralny” używam tu w znaczeniu węższym niż Huw Price (w którego pracach właściwszy byłby termin „kryterialny”) dla podkre¬ślenia – zgodnie z łacińskim źródłosłowem procedo – że dla ustalenia przy¬czyny niezbędne jest podjęcie przez uczonych określonych interakcji z ba¬daną rzeczywistością. Zalążki zamysłu prezentowanego w tej książce przedstawiłem podczas warsztatów filozoficznych „Philosophy and Probability” w roku 2002, zor¬ganizowanych przez Instytut Filozofii Uniwersytetu w Konstancji. Wdzięczny jestem uczestnikom tych warsztatów za uwagi, a przede wszyst¬kim następującym osobom: Luc Bovens, Brandon Fitelson, Alan Hájek, Stephan Hartmann oraz Jon Williamson. Podczas międzynarodowej konferencji „Analytical Pragmatism”, zorgani¬zowanej w Lublinie w roku 2003 przez Wydział Filo¬zofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odniosłem swoją koncepcję do prac Nancy Cartwright. Szczególnie inspirujący okazał się komentarz Huw Price’a do mojego referatu i przeprowadzona z nim dysku¬sja. Ujęcie koncepcji metodologii proceduralnej na szerszym tle współ-czes¬nego nurtu empirystycznego w filozofii nauki przedstawiłem w roku 2004 podczas konferencji „5th Quadrennial Fellows Conference”, zorgani¬zowanej przez Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu. Szczególnie pomocne w dalszych moich pra¬cach były uwagi Jamesa Bogena, Janet Kourany, Jamesa Lennoxa, Johna Nortona, Thomasa Bonka, Jana Woleńskiego i Johna Worralla, za które wyra¬żam swoją wdzięczność. Korpus książki powstał podczas mojego stażu w Centrum Filozofii Nauki w Pittsburghu, który odbyłem jako stypendysta Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej w roku akademickim 2004-2005. Uczestniczyłem w tym czasie w życiu naukowym Centrum i w pracach badawczych zespołu z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Carnegie-Mellon w Pittsburghu kierowanego przez Clarka Glymoura. Na jego ręce składam podziękowanie za wiele po¬mocnych uwag do moich wy¬stąpień oraz tekstów i za dyskusje przede wszystkim z nim samym i z jego najbliższymi współpracownikami: Peterem Spirtesem oraz Richardem Scheinesem, a także pozostałymi członkami tego zes¬połu, doktorantami i uczestnikami seminarium badawczego „Causality in the Social Sciences”. Za wieloletnie wsparcie, wielopłaszczyznowe inspiracje towarzyszące pi¬saniu tej książki, a także liczne pomocne uwagi do jej wcześniejszych wersji dziękuję przede wszystkim Księdzu Profesorowi Andrzejowi Bronkowi oraz Księdzu Profesorowi Józefowi Herbutowi, współprowadzącemu seminarium doktorskie w Katedrze Metodologii Nauk Katolickiego Uniwersytetu Lubel¬skiego im. Jana Pawła II, jak również pozostałym uczestnikom tego semina¬rium. Dziękuję mojej Żonie, dr Annie Kawalec za wiele wysiłku włożonego w ulepszenie redakcji – językowej i merytorycznej – obecnej książki. Książkę tę można czytać na kilka sposobów. Czytelnikom zainteresowa¬nym przede wszystkim prowadzeniem badań empirycznych polecałbym rozpoczęcie od Rozdziału 2. i kontynuację pozostałych rozdziałów Części I, a następnie Dodatków. Czytelnikom zainteresowanym problemami filozo¬fii i metodologii nauk polecałbym rozpoczęcie lektury książki od Części II i uzupełniającą lekturę Rozdziału 2., a następnie Wprowadzenia i Zakończenia. Czytelnikom mniej zainteresowanym zagadnieniami teoretycznymi pole¬całbym zapoznanie się z fascynującymi dziejami odkrycia przyczyn cholery przez Johna Snowa, które rekonstruuję w Rozdziale 1. W dalszej części nato¬miast polecałbym przejście do Wprowadzenia i Zakończenia, które w mniej specjalistyczny sposób przybliżają proponowane tu rozstrzygnięcia. Tekst książki nie był dotąd publikowany. Wyjątkiem są pewne fragmenty Rozdziału 8. oraz 9., które w zmienionej postaci ukazały się w Rocznikach Filozoficznych (Kawalec 2004). -/- Lublin, luty 2006 r. (shrink)

Autorka chciałaby prześledzić niektóre schematy cielesnych zachowań i podstaw w odniesieniu do indywidualnego śpiewu oraz do gry na wiolonczeli w odniesieniu do pojęć piękna, wolności i przemocy. W rezultacie tych analiz chciałaby wskazać na przełamywanie zastanych cielesnych schematów na rzecz muzyki (lepszej gry, lepszego dźwięku, lepszego brzmienia) np. u wirtuozów instrumentalistów Mstislava Rostropovicha czy 2 Cellos a także we współczesnej pedagogice muzycznej oraz u śpiewaków wirtuozów muzyki popularnej, np. Whitney Houston. Zastanawianiu się nad tym, jak dochodzi do przełamania oraz (...) „uwolnienia się” ciała, o ile rzeczywiście z tym mamy do czynienia, w ekspresji wykonania towarzyszyć będzie pytanie o to, w jaki sposób i o ile to właśnie ciało/cielesność (rozumiana tutaj organicznie i funkcyjnie) dyktuje konkretne zachowania wyzwalając się stopniowo z nawyków i dyktatów kultury, a na ile należałby tutaj mówić o rewolucji estetycznej i zastępowaniu jednych schematów (a może ideałów) przez inne. (shrink)

Artykuł referuje poglądy amerykańskiego filozofa Daniela C. Dennetta, dotyczące językowego charakteru świadomości. W pierwszym kroku autor rekonstruuje Dennettowską strategię naturalizacji świadomości, pokazując, jak język umożliwia powstanie świadomości w toku ewolucji ludzi. Naturalizacja ta jest możliwa, wedle Dennetta, jedynie przy behawiorystycznym założeniu, zgodnie z którym świadomość jest ukrytym zachowaniem językowym. Autor pokazuje, jak Dennett przyswaja i przekształca pierwotne pomysły behawiorystów Meada, Skinnera i Jaynesa, wpisując je w ewolucyjny scenariusz. Inskrypcja ta prowadzi do konkretnych problemów, rozważanych w ostatniej części pracy: a) w (...) filozofii Dennetta występują właściwie dwie definicje świadomości: pierwsza głosi, że świadomość jest pewnego rodzaju zachowaniem językowym, druga natomiast, że jest wirtualną maszyną memetyczną; b) Dennett nie wyjaśnia zasady rozstrzygalności, która pokazywałaby, jak dana treść umysłu może zostać uświadomiona, zamiast tego podaje tylko metaforę rywalizacji, w której pewne zdarzenia w mózgu wygrywają z innymi; c) wpisanie możliwego scenariusza rozwoju świadomości w pejzaż ewolucji nie oznacza jeszcze, że teoria może zostać empirycznie sprawdzona. (shrink)

Given the recent ethics scandals in the United States, there has been a renewed focus on understanding the antecedents to ethical decision-making in the research literature. Since ethical norms and standards of behavior are not universally consistent, an individual’s choice of referent may exert a large influence on his/her ethical decision-making. This study used a social identity theory lens to empirically examine the relative influence of the macro- and micro-level variables of national culture and peers on an individual’s intention to (...) behave ethically. Our sample consisted of respondents from Germany, Italy, and Japan. The results indicated that both national culture and peers were found to act as significant referents in ethical decision-making dilemmas. Although peers exerted a much stronger influence on an individual’s ethical decision-making, the impact of peers varied depending on the national culture levels of individualism and power distance. (shrink)

The aim of my presentation would be to try to look on the critical and artistic achievement of Stefan Kisielewski from the musical and literary perspectives. The ways of writing about music, the musical and literary metaphors, and finally connections between musical and literary language are the key issues which occupy not only literary critics but also musicologists. In the context of Kisielewski's works they become especially inspiring. His Dzienniki prove that music and literature are two different areas of activity. (...) Referring to chosen texts from the volumes: Muzyka i mózg, Z muzycznej międzyepoki, Z literackiego lamusa, I would like to think about the ways of writing about music and point the special features of the literary masterpiece, whose author is a writer, music critic, publicist and composer in one person. (shrink)

The computational complexity of finding a shortest path in a two-dimensional domain is studied in the Turing machine-based computational model and in the discrete complexity theory. This problem is studied with respect to two formulations of polynomial-time computable two-dimensional domains: domains with polynomialtime computable boundaries, and polynomial-time recognizable domains with polynomial-time computable distance functions. It is proved that the shortest path problem has the polynomial-space upper bound for domains of both type and type ; and it has a polynomial-space lower (...) bound for the domains of type , and has a #P lower bound for the domains of type. (shrink)

The computational complexity of finding a shortest path in a two-dimensional domain is studied in the Turing machine-based computational model and in the discrete complexity theory. This problem is studied with respect to two formulations of polynomial-time computable two-dimensional domains: domains with polynomialtime computable boundaries, and polynomial-time recognizable domains with polynomial-time computable distance functions. It is proved that the shortest path problem has the polynomial-space upper bound for domains of both type and type ; and it has a polynomial-space lower (...) bound for the domains of type, and has a #P lower bound for the domains of type. (shrink)

Autor artykułu przedstawia w syntetycznym skrócie zasady kształtowania się dwóch podstawowych form wypowiedzi literacko-muzycznej w antycznym świecie cywilizacji greckiej i hellenistycznej. Pokrótce omawia sposoby przejawiania się muzyki, traktowanej jako ważny element obiegu kulturowego w ówczesnej rzeczywistości. Archetypiczne wzorce hymnu i peanu - podstawowych form literacko-muzycznych kultury greckiej - zostały omówione według charakterystycznych cech oraz poparte konkretnymi przykładami literackimi. Wskazano, że synkretyzm form literacko-muzycznych, charakterystyczny dla antycznej kultury śródziemnomorskiej, był powiązany z elementami kultu religijnego. Wymiar religijny stanowił ważne uzupełnienie praktycystycznego (...) sposobu traktowania muzyki w świecie cywilizacji antycznej, niekiedy wysuwające się na pierwszy plan. Szczególnie widoczne było to w przypadku wczesnochrześcijańskiej twórczości hymnograficznej, opartej na syntezie tradycji hellenistyczno-rzymskiej i judeochrześcijańskiej. (shrink)

Smarandache in 2019 has generalized the algebraic structures to NeutroAlgebraic structures and AntiAlgebraic structures. In this paper, authors, for the first time, define the NeutroAlgebra of neutrosophic triplets group under usual+ and x, built using {Zn, x}, n a composite number, 5 < n < oo, which are not partial algebras. As idempotents in Zn alone are neutrals that contribute to neutrosophic triplets groups, we analyze them and build NeutroAlgebra of idempotents under usual + and x, which are not partial (...) algebras. We prove in this paper the existence theorem for NeutroAlgebra of neutrosophic triplet groups. This proves the neutrals assocaited with neutrosophic triplet groups in { Zn, X} under product is a NeutroAlgebra of triplets. We also prove the non-existence theorem of NeutroAlgebra for neutrosophic triplets in case of Zn when n = 2p, 3p and 4p (for some primes p). Several open problems are proposed. Further, the NeutroAlgebras of extended neutrosophic triplet groups have been obtained. (shrink)

Evidence of risk aversion in laboratory settings over small stakes leads to a priori implausible levels of risk aversion over large stakes under certain assumptions. One core assumption in statements of this calibration puzzle is that small-stakes risk aversion is observed over all levels of wealth, or over a â sufficiently largeâ range of wealth. Although this assumption is viewed as self-evident from the vast experimental literature showing risk aversion over laboratory stakes, it actually requires that lab wealth be varied (...) for a given subject as one evaluates the risk attitudes of the subject. We consider evidence from a simple design that tests this assumption, and find that the assumption is strikingly rejected for a large sample of subjects from a population of college students. We conclude that the implausible predictions that flow from these assumptions do not apply to one specialized population widely used to study economic behavior in laboratory experiments. (shrink)

Digital simulacra present an entrancing vision of a research-rich future shorn of the messiness that comes from dealing with real live patients as part of the research enterprise—and in that sheari...

W artykule zwracam uwagę na trudności jakie napotyka ktoś, kto chce wcielać w życie postulaty krytycyzmu dotyczące precyzji językowej. Zgodnie z tymi postulatami powinno się mówić jednoznacznie i precyzyjnie, a zatem unikać wyrażeń wieloznacznych, nieostrych i chwiejnych znaczeniowo. Jednakże postulaty te jest znacznie trudniej spełnić niż mogłoby się wydawać, bowiem istotne wątpliwości dotyczą samych zjawisk niejasności, nieostrości czy wieloznaczności. Wydaje się, że chcąc nauczyć innych unikania na przykład wypowiedzi wieloznacznych, powinniśmy dysponować adekwatną charakterystyką wieloznaczności i potrafić ją właściwie diagnozować. (...) Tymczasem, sytuacja jest niesamowicie zagmatwana i w literaturze czy to filozoficznej, czy językoznawczej, nie ma jednej ustalonej definicji, czy choćby zgody co do tego, które wyrażenia są wieloznaczne. Nie ma także zgody co do tego, w jaki sposób charakteryzować polisemię i jak odróżniać ją np. od zależności kontekstowej. Wątpliwości budzi także charakterystyka nieostrości i właściwego klasyfikowania przypadków granicznych wyrażeń nieostrych. Nie ma natomiast wątpliwości, że większość wyrażeń języka naturalnego jest i nieostra, i zależna od kontekstu, i jednocześnie polisemiczna. Co więcej w wielu wypadkach te cechy wcale nie są defektami naszego języka, a wręcz usprawniają komunikację i umożliwiają nam szybkie przekazanie treści. Postulat unikania tego rodzaju wyrażeń jest po prostu nierealizowalny. Kierowanie się zasadami krytycyzmu pozwala jednak na łatwiejsze dostrzeżenie i unikanie wadliwości i uchybień wobec poprawności językowej w tych sytuacjach, gdy takie wadliwości utrudniają sprawną komunikację. (shrink)

The present paper develops arguments for the need to formulate the basic theories of physics in terms of a six-dimensional manifold, as opposed to the four-dimensional space-time continuum of conventional theory. Employing a purely classical approach, some of the dynamical consequences of such a formulation with regard to both electrodynamics and gravitation are evaluated. The results lead to interesting implications with regard to various questions such as the occurrence and importance of superluminal particles, the existence of two or more physically (...) distinct time scales, and the variation of the gravitational coupling constant G and the law of energy conservation. The analysis also suggests a physical interpretation of the additional coordinates that occur in the metric. (shrink)

This article discusses the role of moment-to-moment affect dynamics in mental disorder and aims to integrate recent literature on this topic in the context of complex dynamical system theory. First, we will review the relevance of temporal and contextual aspects of affect dynamics in relation to psychopathology. Related to this, we will discuss recent insights resulting from a network view on affect dynamics in psychopathology. Next, we explore how we can reconcile literature findings from a perspective of complex dynamical system (...) theory. Finally, future directions with regard to personalized assessment of risk and diagnostic use are discussed. (shrink)

Lektorzy pracujący ze studentami kierunków niefilologicznych szczególnie wyraźnie odczuwają, iż kompetentne nauczanie języka obcego nierozerwalnie wiąże się z przekazywaniem wiedzy o kulturze i historii kraju lub krajów, w którym jest on używany. Bez takiej koherencji wiele zjawisk (jak choćby idiomy, specyfika frazeologii czy nietypowe konstrukcje gramatyczne powstałe pod wpływem historycznych kontaktów międzynarodowych) pozostanie w znacznej mierze niezrozumiałe dla osób uczestniczących w lektoracie. Na kwestię „przemycania” w trakcie zajęć językowych wiadomości o dziejach danego kręgu kulturowego spojrzeć można jednak nie tylko z (...) perspektywy nauczyciela języka, ale również z punktu widzenia historyka. Niniejszy artykuł stanowi pokłosie takich właśnie rozważań nad obrazem rodzimej historii, jaki przekazywany jest w trakcie lektoratu języka polskiego obcokrajowcom studiującym w Rzeczypospolitej inne kierunki aniżeli polonistyka. Analizie poddano pomoce edukacyjne, a ściślej wybrane podręczniki tworzone przez natywnych użytkowników języka polskiego, powstałe po 2005 r. Cezura ta podyktowana jest zachodzącymi w glottodydaktyce na przestrzeni ostatniego półwiecza zmianami w podejściu do nauczania aspektów kulturowych. Jako efekt tych dociekań starano się przedstawić następujące kwestie. Po pierwsze: stan badań nad omawianym problemem na przestrzeni końca wieku XX i początku XXI w. przy jednoczesnym porównaniu z ukazującymi się wówczas publikacjami przeznaczonymi do nauczania specjalistycznego języka polskiego w zakresie innych dyscyplin. Po drugie: typologię zagadnień z historii Rzeczypospolitej, jakie wprowadzono do nauczania tegoż języka jako obcego z podkreśleniem postaci, wydarzeń i miejsc, które wyjątkowo często wykorzystywane są w analizowanych materiałach dydaktycznych. Po trzecie: problem możliwości skorelowania rzeczonej typologii z poziomami nauczania języka obcego określonymi w ESOKJ. Wiodącym wynikiem powyższych rozważań jest konkluzja, iż obraz dziejów Polski odmalowywany przed obcokrajowcami za pomocą tekstów niewątpliwie przemyślanych i wartościowych w swej warstwie językoznawczej z punktu widzenia historyka jest niekompletny (zwłaszcza w odniesieniu do okresu nowożytnego i wieku XX). Przez to zaś może prowadzić słuchaczy z innych kręgów kulturowych do niezrozumienia polskiej specyfiki cywilizacyjnej i rzutować na poprawność komunikacji językowej. Sytuacja taka zwiększa zarazem zakres odpowiedzialności lektorów za choćby częściowe uzupełnienie niedostatków występujących w materiałach dydaktycznych. (shrink)

Perhaps the question “What is philosophy?” can only be posed late in life, when old age has come, and with it the time to speak in concrete terms. It is a question one poses when one no longer has anything to ask for, but its consequences can be considerable. One was asking the question before, one never ceased asking it, but it was too artificial, too abstract; one expounded and dominated the question, more than being grabbed by it. There are (...) cases in which old age bestows not an eternal youth, but on the contrary a sovereign freedom, a pure necessity where one enjoys a moment of grace between life and death, and where all the parts of the machine combine to dispatch into the future a trait that traverses the ages: Turner, Monet, Matisse. The elderly Turner acquired or conquered the right to lead painting down a deserted path from which there was no return, and that was no longer distinguishable from a final question. In the same way, in philosophy, Kant’s Critique of Judgment is a work of old age, a wild work from which descendants will never cease to flow.We cannot lay claim to such a status. The time has simply come for us to ask what philosophy is. And we have never ceased to do this in the past, and we already had the response, which has not varied: philosophy is the art of forming, inventing, and fabricating concepts. But it was not only necessary for the response to take note of the question; it also had to determine a time, an occasion, the circumstances, the landscapes and personae, the conditions and unknowns of the question. One had to be able to pose the question “between friends” as a confidence or a trust, or else, faced with an enemy, as a challenge, and at the same time one had to reach that moment, between dog and wolf, when one mistrusts even the friend. Gilles Deleuze was professor of philosophy at the University of Paris VIII, Vincennes-St.-Denis, until his retirement in 1987. Among his books translated into English are the two-volume Capitalism and Schizophrenia , the two-volume Cinema , The Logic of Sense , and Expressionism in Philosophy: Spinoza . Daniel W. Smith is a doctoral candidate in philosophy at the University of Chicago. He is at work on a study of the philosophy of Deleuze, and is translating Deleuze’s Francis Bacon: Logique de la sensation. Arnold I. Davidson, executive editor of Critical Inquiry, teaches philosophy at the University of Chicago and is currently Marta Sutton Weeks Fellow at the Stanford Humanities Center. (shrink)